"Wat fijn dat je er bent!"

Ik hoor geluiden dat men nog een laatste blog wil, dus bij deze, ik probeer het kort te houden.

"Wat fijn dat je er bent!" Dat is wat men non-verbaal uitte in Myanmar en wat ik gelukkig nu ook thuis veel te horen krijg;-). 

Myanmar was mijn laatste echte bestemming (die laatste 1,5 dag in Bangkok telt niet echt mee) en het was een mooie kers op de taart. Het is Azië, maar ook weer zo anders in vele opzichten. Afzetten? De meeste Birmezen weten niet wat dat is en hoe dat moet. Chopsticks? Zelfs onze gids op onze walking and cycling tour kon niet met stokjes eten. Warm? Ja!!! Warmer dan ik tot nu toe had meegemaakt en vooral het feit dat het dag in dag uit zo warm was. Arm? Ook dat vond ik eigenlijk wel meevallen, al is dit moeilijk in te schatten als je toch vooral in de meer 'toeristische' gebieden komt. Ik zeg toeristische gebieden, maar eigenlijk weten ze echt nog niet wat dat is. Tuurlijk hier en daar wat souvenirswinkeltjes en travelagencies, maar zeker omdat het laagseizoen was waren de blanken op 1 hand te tellen elke dag. En dat was heeeeerlijk! Wij waren vaak de attractie en de kinderen, maar ook de volwassenen en zelfs de monniken maakten er een dagtaak van om naar ons te zwaaien en heel hard te glimlachen. We voelden ons enorm welkom en ik kreeg gewoon kippenvel van de warmte die de mensen uitstraalden.

Natuurlijk hebben we ook prachtige dingen gezien. Ik ging eerst zelf nog even naar het strand en nadat Steef er was bezochten we een toeristenvrije stad met een prachtige pagoda(tempel), natuurlijk Bagan met ruim 2000 oude tempels, Kalaw met een heerlijke frisse lucht en prachtige bergen in de omgeving en Inle Lake met unieke huisjes op palen, vissersbootjes met hun speciale manier van roeien en een prachtige bergachtige omgeving. Yangon was ons begin en eindpunt en misschien geldt hier wel hoe meer mensen hoe meer vreugd. Ook hier voelden wij de warmte van de mensen enorm. Wat is nog meer typisch? Natuurlijk het boeddhisme en de monniken die je overal ziet, maar die zich toch vrijer lijken te gedragen dan in de andere landen, de gouden pagoda's, de gele schmink op hun gezicht tegen de zon, de lange rokken bij de mannen, de rieten producten, de lacquerware en vast nog heel veel meer.

Nu ben ik eigenlijk veel meer bezig met nu, met thuis, met acclimatiseren. Ik vind het heerlijk om weer thuis te zijn. Om weer op mijn eigen fiets te stappen, om rondjes te lopen in de omgeving met mn mamsie en te lachen om de dikke Hollandse koeien, om op de fiets naar een aantal vriendinnen te kunnen gaan, om ook weer in een auto te stappen en mezelf te kunnen vervoeren, om een heerlijk bruin broodje filet americain te eten onder toeziend oog van mn oma, om weer aan het werk te gaan (al is dit nog maar een paar uur) en de jobhunt volop in gang te zetten. Ik genoot van mijn reis natuurlijk en als je een tijd weg bent geniet je nog meer van thuis. En thuis is bij mij misschien niet eens een eigen huis, bed of vertrouwde woonplaats, maar alle mensen die ik om me heen heb die me weer zo ontzettend veel verwennen met hun aandacht en liefde. Ik weet het, het klinkt enorm zoetsappig, maar zo is het wel en daardoor voel ik me ook in Nederland weer heel gewenst! Bedankt allemaal, ik hou ook van jullie ;-) (kotsbakkie staat paraat hoor)

Liefs