Laos: Puur natuur

Heyhey,

Het einde van mijn avontuur komt al dichterbij, maar ik kan het niet laten om jullie alvast over mijn avonturen in Laos te vertellen. Tekst doet het eigenlijk geen recht, de plaatjes zullen het meeste vertellen, maar omdat ik graag praat doe ik dat ook gewoon.
Toen ik aankwam in Luang Prabang had ik het even zwaar. Ik had er eigenlijk niet zo veel zin meer in, ik zat weer op mn 3 maanden grens en dat blijkt voor mij nu al 2x wel genoeg te zijn. Maar goed natuurlijk ga ik door want er staat een datum vast naar Myanmar, een hele lieve vriendin die dat met mij gaat beleven en ik zou dat land voor geen goud willen missen. Dus ik ging door, met een busje naar het centrum en mijn geboekte hostel. Bleek het beste hostel ever. Superluxe douches, groot, warm en een regendouchekop, supergoed ontbijt, elke dag schoonmaak, locatie helemaal prima en vergeleken met de rest in Laos goede matrassen. En al snel leerde ik Alexandra kennen, een francaise. En hoewel haar Engels niet super was, konden we wel wat met elkaar kletsen en konden we het goed vinden. Maar na een buffetje op de nightmarket en een berg fruit gegeten te hebben moest zij de volgende dag alweer vertrekken. Dus ontmoette ik gewoon de volgende leuke meid, Melanie. Ook een erg interessante Italiaan ;-) ontmoet tijdens ontbijt maar die vertrok ook dezelfde dag! Melanie komt uit Australië, woont in Singapore en spendeert haar vakanties in Azië. Supergezellige dag gehad, en als afsluiting gechilld bij Utopia, de chillplek in Luang Prabang. 

Het waterfestival/nieuwjaar naderde en bij het ontbijt hoorde ik veel Hollanders lullen. Al snel vormden we onze eigen Dutch gang met Melanie af en toe er ook bij. Het eerste wat je moet doen als het waterfestival begint: zorg dat je spullen droog blijven in een drybag, ten tweede: bewapen jezelf. Zo gezegd, zo gedaan, spullen in drybag en op zoek naar een watergun. Dag 1 bleef het vooral bij de watergun straaltjes op straat en vooral elkaar nat maken. Irene (Utrecht) voelde zich helemaal in haar element. Verder hadden we Bas (Noordwijk), Dominique (Hoofddorp) en Anniek (Maastricht/Eindhoven). We probeerden duidelijk te krijgen hoe het festival eruit zou zien en wat er zou gaan gebeuren maar elke local vertelde ons iets anders. Maar dag 2 was het dan zover, emmers water overal, feestjes overal, een gigantische markt, eten overal en vooral BeerLao overal! Wij begaven ons naar het BeerLao feestje waar sproeiers, schuim en veel locals op ons stonden te wachten. Slechte muziek, maar met een flinke dansbeat erin. Geweldig om dit feest hier mee te mogen maken. Temidden van een prachtige omgeving met alle locals en relatief weinig toeristen, dat is wat je wilt. Na de hele dag lopen, zeikenat te zijn geworden, gedanst te hebben was ik kapot en toe aan een siësta totdat we met zijn allen uit eten gingen en ik mijn eerste padthai probeerde. Maar de dag zat er nog niet op, we moesten en zouden het lokale midnight bowlen gaan proberen. Na ongeveer 23:00 uur sluiten de barren en gaat iedereen bowlen. Dus nadat ik en Bas onze verschrikkelijk slechte poolskills weer ten toon hadden gesteld gingen we naar de bowlingbaan. In een tuktuk met 14 man allemaal redelijk aangeschoten, probeer het voor je te zien. Potje bowlen betaald en hop daar gaan we op onze blote voeten. Dronken mensen levert geen high scores op, maar wel veel lol en ook een paar irritante kinderachtige acties, zoals bowlingballen op de andere baan gooien, tja dat hoort erbij. Ik ben nog steeds vaak een van de oudsten, maar het leeftijdsverschil wordt kleiner ;-) 

Dag twee kon iedereen het moeilijk handelen, dus het was meer zon dag van eettent naar parade naar eettent naar hostel om te chillen en weer eten... Onze laatste dag samen dus we moesten wel echt uit eten gaan. Nadat Bas ons had overgehaald om een pizza te eten hadden we er allemaal wel zin in, maar toen we dachten dat we een goede tent hadden gevonden serveerden ze geen pizza! Achja dan maar weer mn tweede padthai. Wat een problemen heb ik he....
De volgende dag vertrokken Anniek en ik naar Nong Khiaw, een bergdorpje in het noorden. Bas en Dominique gingen naar Vang Vieng en Irene bleef nog wat langer in Luang Prabang. De groep viel uiteen. Ik heb een supertijd met deze mensen gehad in Luang Prabang, de verschillende individuen kwamen op het juiste moment samen en dat had ik nodig! Ik had er weer wat meer  vertrouwen in om de laatste 5 weken ook nog te kunnen genieten. 

Aangekomen in Nong Khiaw viel mn mond open en ging pas weer dicht toen we vertrokken. Ongelofelijk mooi. Deed me denken aan de central highlands in Vietnam maar dan ook nog met een schattig dorpje en een rivier erbij ipv platgestampte lelijke dorpjes verder van de mooiste stukken. Ik vond het geweldig en aagezien het enige hostel in town dicht was vanwege nieuwjaar regelden Anniek en ik een romantisch hutje aan de waterkant. We hadden niet echt gepland om samen te reizen maar het pakte goed uit! We lijken qua karakter best op elkaar en dan heb je al snel goeie en leuke gesprekken. En misschien toch ook die Brabantse roots he;-) 
Een redelijke nacht onder een stoffig musquitonet later gingen we met de boot naar Muang Ngoi (een dorpje verderop) en mn camera bleef maar klikken. Bergen, waterbuffalo’s, mooie wolkenpartijen, locals die kratjes beerlao omhoog sjouwen, kinderen die zwemmend zwaaien naar ons, het was allemaal mooi. De herrie van de motor was wat minder, maar dat overleef je wel met zo’n uitzicht. In Muang Ngoi naar een viewpoint gehiked met Anniek en Kai (Duitser, buurman van ons 2e hutje aan het water). Een bevestiging dat mn conditie vreselijk is, mn beenspieren weg zijn, maar mn heldhaftigheid er nog is. Ik redde Anniek van een aantal bloedzuigers;-). Badderend in het zweet bereikte ik de top en het was het zeker waard. Eenmaal thuis wel weer flink aan de bak om fit te worden en de reiskilos er weer af te krijgen, nog 4 tot 5 weekjes.....
Van Muang Ngoi terug met de boot naar Nong Khiaw en op naar Luang Namtha. De plek waar men trekkingen doet, en ik vond dat ik dat ook moest om mn fitheid al wat op te vijzelen. Maar toen Anniek eenmaal vroeg, “vind je het ook leuk?” dacht ik nee, dit wordt natuurlijk verschrikkelijk. Door de jungle, roughing it, is al niks voor mij en fysiek kan ik het waarschijnlijk helemaal niet aan! Dus toch al snel besloten om een ander soort tour te doen en alsof het zo moest zijn waren er twee meiden, Claudia 35(Portugal) en Alba 28(Spanje) hadden een tour geboekt om dorpjes te bezoeken in de buurt van de jungle en daar ook te slapen. Dit was een hele ervaring en liet ons het echte Laos zien van de mensen die hier leven. Ze hebben weinig faciliteiten en werken allemaal op het land, op de rubberplantages en in de rijst/bamboevelden. Er wordt natuurlijk ook weer veeeeel sticky rice en bamboe gegeten en wij mochten daarvan meegenieten. Het gezin sprak geen woord Engels, maar onze gids Ponsak wel en kon goed vertalen voor ons. Ze keken er nogal van op dat we zo oud waren en geen man of kinderen hadden, hier trouwen de meisjes rond 15/16 en beginnen dan aan kinderen totdat er een zoon geboren wordt. Je werkt als je kan werken en de kleintjes worden door de grootouders en een enkele nieuwe moeder verzorgd. Er is wel een school maar niet iedereen gaat daar heen en na de primary school is het vaak wel voorbij. Het kijken naar de kinderen en de manier van contact tussen verzorger en kind is zo anders dan ik gewend ben en geleerd heb, maar het heeft me ook wel weer doen beseffen dat er meerdere manieren zijn om op te voeden en in hun maatschappij is dit misschien wel de manier om een bepaalde zelfstandigheid te creëren op vroege leeftijd en een harde werkersmentaliteit die ze ook nodig hebben. Ik merk dat ik niet meteen oordeel en dat zie ik als positief. Open blijven staan voor andere methodes is belangrijk als ik straks ga jobhunten ;-) 

Goed de tour was verder ook erg gezellig, onze gids maakten grapjes alom en ik kon het goed vinden met Alba en Claudia. Dus erg blij met deze keuze.

Terug in Luang Namtha kwam Anniek na haar trekking even een douche scoren in mijn private room (heerlijk voor een nachtje). Zij ging met de nachtbus en aangezien ik die vermijd ging ik met de ochtendbus terug naar Luang Prabang. Voor 1 nacht weer even een bekend hostel, een bekend broodje gegeten en een bekende nightmarket over gelopen. Maar het is ook tijd om weer iets anders te ontdekken dus hop de volgende dag samen door naar Vang Vieng, de enige partytown in Laos. Maar goed je snapt dat dat niet de reden was dat ik hier heen ging. Het schijnt ook mooi te zijn met blue lagoons en watervallen. Dus daar gaan we weer, tuktuk regelen met zo veel mogelijk mensen, Claudia en Alba weer gespot en opgetrommeld en hop naar de blue lagoon. Een klein paradijsje tussen de bergen waar ze al wel toerisme hebben uitgevonden met een bar en allerlei touwen en banden voor in het water, maar dat kon me niet schelen. Het was mooi en enorm verfrissend, precies wat ik wilde. En dan de avond! Stappen! Uh wacht waar is die leuke groep mensen waar we dit mee zouden willen doen..... Nou dan misschien toch maar niet, dus daar liepen we dan om 22.30 naar ons hostel met een yoghurtje in ons hand, lekker braaf en misschien wel de braafste van Vang Vieng, maar wat kan ons het schelen. Anniek had er al een lange dag op zitten met het tuben en ik wilde niks forceren als het niet vanzelf zo loopt. 

En dan zijn we bij nu....strakjes op weg naar Vientiane om in Thakhek te komen om hopelijk een motorbike loop te doen. 4 Dagen op een motorbike in een prachtige omgeving. Het lijkt me geweldig maar ik wil wel de juiste mensen vinden om dit mee te doen, waarbij ik me prettig en veilig voel. Anniek zal er rond dezelfde tijd zijn en als we dan nog twee sterke mannen vinden ben ik blij ;-). We gaan het zien. Nog een week Laos en dan op naar Myanmar en dan zit het er bijna op.... Ik kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien en te knuffelen;-)!