Cambodja: Rebuilding the country

9 april 2017 - Siem Reap, Cambodja

Lieve, lieve mensen,


Bedankt voor jullie lieve reacties en antwoorden op mijn zeer belangstellende vragen over het thuisfront;-). Hoe langer ik weg ben, hoe meer ik jullie mis, hoe meer ik de frisse Nederlandse lucht mis, mn routine en zelfs werk (!) mis. Maar natuurlijk geniet ik hier ook nog even. Het aftellen is al enigszins begonnen nu mn plannen steeds duidelijker worden. Ter info: 10 april vlieg ik naar Laos, 2 mei vlieg ik naar Myanmar en waarschijnlijk vlieg ik dan 24 mei naar Bangkok om daar nog ergens een weekje op een eiland te vertoeven om rond 3 juni (sorry mam, of juist leuk:-)) terug te komen. Ik weet het dit klinkt allemaal belachelijk verwend en dat ben ik ook natuurlijk. 


En dat brengt me meteen bij Cambodja en wederom het bewustzijn dat wij als West-Europeanen zo blij moeten zijn. We weten dit natuurlijk wel, maar als je dag in, dag uit met deze feiten wordt geconfronteerd ga je daar toch weer meer bij stilstaan. Ik arriveerde met de boot vanuit Vietnam in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Een aantal verschillen werden al snel duidelijk: minder brommers, dus minder geluid (wat mijn overprikkeld hoofd wel prettig vindt), bollere mensen met meer facial hair (hihi), enorm veel tuktuks en irritante tuktukdrivers op elke hoek en bijna 2x zo duur als in Vietnam. In het algemeen had ik wel een fijn gevoel bij deze stad (ook al wordt er overal gewaarschuwd voor de tasjesdieven, dus was ik wel erg alert) en ook de mensen lachten meer en leken een stuk blijer om toeristen te verwelkomen. De volgende dag dook ik al meteen de geschiedenis in. Ik ging samen met Hannah(Duits meisje ontmoet op de boot) en Anouk(Nederlands meisje uit mn kamer) in een tuktuk naar Choeung Ek oftewel de killing fields en het Tuol Sleng museum (oude gevangenis). Vietnam heeft een recente geschiedenis van oorlog maar Cambodja ook. Een of andere dictator (men vergelijkt hem met Hitler) kreeg het in zn bol om een eigen staat te creëren en iedereen die hem mogelijk tegen kon werken werd vermoord. Daarbij heeft hij gewoon 25% procent van de Cambodjaanse (Khmer people) uitgeroeid en vooral de betere onderwezen, aangezien zij een groter risico voor zijn plan vormden. Deze vent was natuurlijk helemaal geschift en je vraagt je of hoe hij zo ver is gekomen. Er waren veel meer killing fields, waar de mensen met een list heen gebracht werden om vermoord te worden. Vaak wisten familieleden niet wat er gebeurd was wanneer ze niet terugkeerden. Het meest misselijkmakende vond ik de boom in Choeung Ek waar baby’s met hun hoofd tegen doodgegooid werden. Ze gebruikten geen kogels want deze waren te kostbaar. Ik vertel jullie dit vreselijke feit om een idee te geven hoe heftig het was en hoe recent dit nog speelde (in 1979 verloren ze de oorlog met Vietnam). Zelfs na deze gebeurtenissen kregen vertegenwoordigers van de Khmer Rouge (het leger van Pol Pot, de dictator) een zetel in de United Nations, wat?! Hoe dan!? Ik kan er nog steeds niet bij hoe vreselijk dit alles is en was voor de bevolking. Het valt dan ook op dat de bevolking erg jong is en de cultuur daar nu ook op gebaseerd wordt (modernere jongere muziek hoor je overal, nieuwe moderne cafes worden overal uit de grond gestampt). Ze bouwen een nieuw land op. Ze spelen in op het toerisme en het lijkt alsof ze er wel voor willen werken. Ook hier zie je mensen slapend in hangmatten, maar niet zo extreem als in Vietnam. Ik heb het idee dat ze er wel wat van kunnen maken hier. Nu moet de regering nog even meewerken en wat minder corrupt worden....
Naast Choeung Ek bezochten we een oude gevangenis waar velen eerst gemarteld werden voordat ze naar Choeung Ek werden gebracht. Wederom vreselijk natuurlijk, maar een essentieel bezoek om de geschiedenis nog beter te begrijpen.


Met deze informatie op zak struinde ik nog een dag door Phnom Penh samen met Anouk. Ik vervolgde mijn weg uit de stad en even weg van al deze horror naar het eiland Koh Rong Samloem. Daar arriveer je dan in paradijs en dan ziet de wereld er gelukkig weer een stukje mooier uit. Witte stranden, soms een blauwe en soms een zwarte lucht, maar in ieder geval altijd een ultiem chille atmosfeer. Men leeft hier in een eigen wereld, bubble. Weg van de realiteit (velen gebruiken hier geestverrijkende middelen bij), wie wil dit nu niet....voor even dan....ik ontmoette wat aardige Belgen en Duitsers en heb vooral gechilld en genoten van de rust. Een mooie, intensieve wandeling naar Clear Water Bay zorgde voor een mooie snorkelervaring en een beetje fysieke inspanning wat ook geen kwaad kan na al dat gechill. Na 3 dagen werd het tijd om weer wat anders op te zoeken. Een nachtje in Sihanoukville, nog wat tegenslagen als het ging om de bus boeken voor de volgende dag en de tegenvallende hulp van het hostel, maar gelukkig heb ik wel geleerd om door te zetten als het even tegen zit, en erin te geloven dat het altijd goed komt. En ja dan komt het ook goed. Busje naar Battambang geboekt en een 12 uur durende reis later kwam ik daar gelukkig ongedeerd aan. De vrouwelijke locals in ons bus hadden meer moeite met de snelheid en het inhaalgedrag van onze chauffeur dan ik en Ilse (Nederlandse nieuwe reisgezelschap). Wij waren inmiddels wel wat gewend en zonder krasje weer aangekomen, dus no worries pap en mam ;-).

In Battambang ontmoette ik Anouk weer en met Ilse, een ander Nederlands meisje en een Engelse jongen genoten we van ons avondeten en vertelden zij ons over de tour die zij hadden gedaan. Ilse en ik hadden geen zin in een hele dagtour dus na een middagje kletsen besloten we om aan het eind van de dag alleen de highlight te pakken, namelijk de batcave. Een grot waar bij zonsondergang duizenden, misschien wel miljoenen vleermuizen uit komen vliegen. En het was me inderdaad een spektakel! Zoiets had ik nog nooit gezien...en volgens onze gezellige tuktukdriver Mr. Pok zou dit spektakel een uur duren! Zolang hoefden we het niet te zien dus na ons bezoekje aan de killing cave (weer zo’n plek waar ze mensen heen brachten om te vermoorden) en de batcave en een paar interessante, moeizame gesprekken met Mr. Pok (aangezien zijn Engels niet al te best was) stapten wij de grootste en nieuwste tuktuk van Battambang weer in, terug naar de stad. Ohja wat ik nog vergeet is ons avontuurlijke ritje op de brommer de berg op om de killing cave en een tempel te bezichtigen. Dat was te steil voor de tuktuk maar met zn drieen op de brommer zou wel lukken...pff ik was blij dat ik na het bezichtigen weer veilig beneden was. Dat doe ik niet nog een keer, de Aziaten en wat ze al niet willen en kunnen vervoeren op hun brommers. 


Goed na 1 dag Battambang was het alweer tijd om naar Siem Reap te gaan. En toen ik wat research deed en erachter kwam dat in het zuiden van Laos alle hostels vol zaten en het misschien  niet de leukste plek was om het Laotiaanse nieuwjaar mee te vieren besloot ik een vlucht te boeken naar het noorden van Laos en door velen mensen bestempeld als de leukste stad van Laos, Luang Prabang te bezoeken.
Siem Reap is de uitvalsbasis om de tempels van Angkor Wat te bezoeken. Een maand geleden twijfelde ik nog of ik het over zou slaan aangezien het zo toeristisch is, maar ik ben heel blij dat ik wel gegaan ben! Het was erg indrukwekkend en enorm groot. En omdat we er e orm vroeg waren viel de drukte heel erg mee. Ik heb niet eens 1/4 gezien denk ik, maar wel de grootste tempels inclusief die ene uit de film Tomb Raider jaja, ik voelde me net Lara Croft (zo heette ze toch?). Ok ik overdrijf, ik zweette me helemaal kapot en ik had geen energie meer in mn lijf. Dus een heldhaftige vechtscene zat er zeker niet in. Ik kon me niet insmeren tegen de zon want het gleed er gelijk weer af. Ilse en Melissa(had zich ook ingeschreven om een tuktuk te delen) werden ook erg stil. Het was gewoon te warm, niet normaal en we waren dan ook al om 4 uur opgestaan om de sunrise te zien dus we waren inmiddels al 7 uur onderweg (van 5 tot 12). Dus het was wel weer genoeg geweest. Eenmaal terug dacht mijn lichaam ja nu kan ik echt moeilijk gaan doen en heb ik de Aziatische buikproblemen eindelijk mogen ervaren, altijd leuk. Daardoor dus Siem Reap niet echt meer ontdekt. Een paar souvenirs gekocht en wat nieuwe kleding en vooral in de airco op bed gelegen, gelukkig had ik een chill hostel. Morgen vliegen naar Laos en weer een nieuw hoofdstuk beginnen!

Foto’s

9 Reacties

  1. Een hele fijne tijd doe voorzichtig en geniet er van Heel veel succes xxxx Liefs An de Jong.:
    9 april 2017
    Wat een verslag gelezen Geweldig ik zou jaloers worden als ik jonger was Geniet van alles onderzoek van alles maar blijf voorzichtig succes liefs van mij An.
  2. Ingrid:
    9 april 2017
    Bedankt voor de gratis geschiedenisles. Valt me mee dat je nu pas buikklachten hebt. Hoelang vliegen morgen en wat is het tijdsverschil?
  3. Merel:
    9 april 2017
    Wow nog 2 maanden reizen, lekker!! Maar 3 juni staat nu wel in mn agenda ;) XXX
  4. Lianne:
    9 april 2017
    Nikki Croft.. ik zie t gewoon wel zo voor me, heel stoer ;)
    Heftige geschiedenis, maar gaaf dat je echt alle kanten van het land leert kennen.

    Mooie verhalen en mooie plannen voor nog meer van dit soort mooie verhalen.
    We kijken weer uit naar de volgende!

    Liefs Lianne
  5. Irma:
    10 april 2017
    Wow, weer genoeg ervaringen opgedaan! Je zou een boek kunnen schrijven ;)... Leuk om te lezen waar je nog heen gaat komende tijd. En positief dat je het 'normale' leven ook een beetje mist :D. Geniet nog van de laatste weken.

    Xx Irma
  6. Stephanie:
    12 april 2017
    Nou verwend kind, ik ben blij dat je ook weer uitkijkt om naar huis te komen! Sterkte met de gekkigheid van de wereld ... En tot over 3,5 week! Kijken hoe gek ik 't allemaal vind.. Ik kijk er ontzettend naar uit!! Kus
  7. Floor:
    17 april 2017
    Klinkt weer bekend en prachtig! De geschiedenis is toch heel bijzonder om een stukje van mee te krijgen He, dat is daar overal nog voelbaar. Ga zo door! Enjoy Laos, my favourite!
  8. Ursula:
    17 april 2017
    Indrukwekkend verhaal weer Nik! Lijkt me erg bijzonder om meer te weten te komen over de geschiedenis van het land, echt weer veel ervaringen rijker zo te horen!
    Ik ben stiekem ook wel blij dat ik je weer bijna kan knuffelen :)
    Ben benieuwd naar je avonturen de komende weken!
    xxx Ursula
  9. Tina:
    17 april 2017
    Leuk Nik! Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt (en goed om te horen wanneer je weer terug komt ;)).
    Ben benieuwd naar weer een nieuw avontuur in een nieuw land, geniet ervan!