The REAL Vietnam: war vs. freedom

26 maart 2017 - Can Tho, Vietnam

Daar gaan we weer! Ga er maar weer goed voor zitten voor dit geweldige reisverslag:-p
Maar wacht ff, even tussendoor, ik moet zeggen ik begin me wel erg egoïstisch te voelen met al die reisblogs. Ik vertel alleen maar over mezelf en vraag niks aan jullie. Dus bij deze, hoe is het in het prachtige Nederland? Kabinet al gevormd? Sneeuw en storm al verdwenen? Baby’s groot genoeg om tante Nikki te zeggen ;-).

Ok genoeg over jullie, terug naar mij:
Mijn dagen in Hoi An waren heerlijk. Judith en ik begonnen nog meer een vriendschap op te bouwen en we hebben behoorlijk wat koffietentjes uitgeprobeerd samen. Hier en daar hadden we gezelschap, 1 avond een Frans meisje, een avond met 2 duitse meiden die we ook al op Cat Ba hadden ontmoet, 1 avond een Duitse jongen die Judith al kende, dus gezelligheid alom! En dat had ik zo nodig! Want zoals ik beschreef in mn vorige blog was het in het begin niet makkelijk en voelde ik me niet heel happy. Inmiddels is dat helemaal goed gekomen. Gewoon volhouden en doorgaan (bedankt voor de aardige woorden iedereen!) Wij struinden dit prachtige lampionnendorpje rond om souvenirs te shoppen (maar voor wie??;-)) en constant lekkere drankjes en spring rolls te scoren. De verse springrolls zijn heerlijk en gezond en als Nederlander probeer ik natuurlijk de goedkopere, maar goede eettentjes uit te zoeken. Dit lukte ons aardig en al snel hadden we een vaste eettent voor ons avondeten. Engels kunnen ze niet, maar wij kunnen inmiddels de gerechten wel uitspreken en fresh beer snappen ze wel. Vers bier, diezelfde dag gebrouwen voor 15 cent per glas/pint! En nee niet ziek geworden (nog niet). We zijn nog een dag naar het strand gefietst en inmiddels kunnen we erom lachen als de Vietnamezen weer eens boos worden. 2 Voorbeelden: mevrouw nummer 1 bij de fietsenstalling maakte ons duidelijk dat we water voor 10.000 (normale prijs) moesten kopen en dan de fiets mochten parkeren. Ok, prima, maar eenmaal fiets geparkeerd kwam er geen water, dus wij vragen ernaar. Wordt ze helemaal boos en wij gaven aan dat we haar niet begrepen, komt er een man op een motorbike geeft ons water en rijdt weg. Vervolgens kijkt dit vrouwtje ons niet meer aan, natuurlijk niet waarom zou je. Mevrouw nummer 2, de mangomevrouw, heb ik ook even goed afgezet, althans dat vond zij. Ik wilde niet meer dan 20.000 betalen wat al behoorlijk is voor een kleine mango. Uiteindelijk gaf ze toe, pakte ze haar slechtste mango draaide om en toen ik zei “goodbye” zei ze “no goodbye”. Achja het is en blijft een apart volk. 
Ohja natuurlijk moet ik vertellen over mijn nieuwe liefde voor kunst, schilderingen in dit geval en een schilder in het bijzonder. Het klinkt misschien overdreven en niet Nikki-achtig, maar ik kreeg kippenvel, werd nerveus, ongemakkelijk (tegenover de kunstenaar) en uiteindelijk emotioneel nadat ik deze kunst had bekeken. Misschien deed het me ergens aan herinneren of grepen de beelden me gewoon enorm, maar het was een bijzonder moment. Ik zal de schilderingen met jullie delen als ik terug ben... Na deze ervaring wilde ik ook naar de fotogalerij waar mensen me al over hadden verteld. De fotograaf is erg bekend en heeft meerdere foto’s gepubliceerd in beroemde bladen zoals National Geographic. De foto’s zijn inderdaad erg bijzonder en hij maakt echt contact met de Vietnamezen om bijzondere momenten in hun leven vast te leggen. Dus geen gewone museu voor mij, maar Aziatische art galleries met een verhaal zijn voortaan mijn ding.


Na een laatste overheerlijke pannenkoek in mijn homestay was het tijd om afscheid te nemen van Judith en to hit the road met mijn easy rider Duc! Hij kwam me ophalen met een brede glimlach, maakte mijn backpack vast en gaf me mijn gear: een zwart jasje, helm en kniebeschermers. Ik voelde me al gelijk veilig, nog nooit iemand zo bepakt rond zien rijden. De eerste dag was onbeschrijfelijk mooi. Het gevoel op die motor, die behoorlijk comfortabel was, overal langs crossen en we maakten al een paar stops bij rice paper factory en incent(wierook)factory. Maar toen we eenmaal op de Ho Chi Minh trail kwamen vond ik het uitzicht adembenemend. Zo groots en zo mooi, bergen/heuvels, volledig groen en een mooie lucht erboven en dan mag je achter op de motor hier heerlijk van genieten! Af en toe stopten we voor fotos en er was nog een waterval stop, maar de hele ervaring op zich was geweldig. Het hotel was veel luxer dan ik dacht en echt onnodig (had liever wat minder betaald en een minder hotel gehad, maar goed), maar natuurlijk genoot ik er wel van. Elke avond had ik diner met Duc. Hij vertelde me over Vietnam en over zichzelf. Zijn Engels was niet het beste Engels ever, maar voor een Vietnamees was het aardig goed. Hij maakt wat van zijn leven en wil hard werken en dat kun je niet zeggen van de meesten Vietnamezen. Die zijn lui en slapen overdag. Overal die hangmatten. Landinwaarts zelfs veel bij elke koffietent. Wat ook leuk is natuurlijk, maar al dat geluier de hele tijd....De mensen spraken vooral meg Duc, maar de kinderen zwaaiden me in elk dorpje toe. Vooral de kinderen in de minority villages waar ik snoep mocht uitdelen en de kinderen van het weeshuis. Deze dag had ook wel een grijs randje, want ik kreeg er geen goed gevoel bij om 1. Lollies uit te delen aan 1 en 2 jarigen en 2. Deze kinderen hadden niks. Gelukkig krijgen ze wel enige opleiding en daar ben ik dan al blij mee. En wie weet hebben de knuffels die ik ze in het weeshuis kon geven hun dag wat beter gemaakt. Verder heb ik meestal vrij basic gegeten maar goed en goedkoop en das zeker belangrijk want de tour was al duur genoeg. Geen idee dat je bijna 1000 euro in een maand in Vietnam kan spenderen, maar met een tour van 280 euro ben je al aardig op weg. Achja het was het me zeker waard. Dag 3 was vooral door stadjes crossen en plantages bekijken (thee, passievrucht, peper, cacao) en dag 4 een combinatie van natuur en deze stadjes. Na 4 dagen was het ook zeker weer lekker om wat meer vrijheid te hebben, maar het was echt een heel avontuur. (zie de filmpjes en foto’s)


Na de tour beland in Nha Trang, de woonplaats van Duc(waar hij me ook even uitndodigde in zijn huis). Een toeristische badplaats met vooral, jawel, Russen. En het is niet alleen een gerucht, het is echt waar. Russische restaurants, Russische supermarkten, Russische vertalingen overal. Maar dan voel je je wel speciaal als Hollander ;-). Ik had al snel besloten hier niet lang te blijven, die namiddag en avond was genoeg en daarbij kwam dat Judith al in Ho Chi Minh City was, en natuurlijk wilde ik haar weer zien. Dus hop volgende dag weer in de bus. Dit keer eigenlijk best prima, wel 10 uur in die bus, maar t was een luxere sleeperbus dit keer en de stops waren wat aangenamer dan de vorige langs de snelweg, plas hier maar in t gras pitstops. Aangekomen in mijn moderne, maar krappe party?hostel. Snel Judith opzoeken, jeej! Superfijn om haar weer te zien en ze had wat Duitse bekenden ontmoet uit haar woonplaats (de wereld is klein) dus wederom heel gezellig. Judith en ik besloten om samen een ander hostel te zoeken. We vonden er 1 net buiten het echte drukke backpackersgedeelte en met alleen maar single beds ipv bunkbeds. Dat is zo chill want dan kan je je zooi overal kwijt en hoef je nooit omhoog te klimmen, hihi. Verder aardige mensen en een goed vegetarisch restaurant beneden, dus wat wil je nog meer. Judith en ik verkenden de stad, gingen op de Cu Chi tunnel tour (tunnels waar de Vietnamezen in verbleven/vanuit vochten/verstopten tijdens de oorlog) en maakten een nieuwe vriendin, Roisin uit Ierland. En we ontmoetten een oude bekende van Cat ba Island, onze Andrew uit Canada. Zo heb je weer een nieuwe crew en wij hadden al een heerlijk restaurantje gevonden. Superlekkere bun cha en geweldig dessert! En meestal doen ze niet aan desserts in Vietnam maar in HCMC denken ze daar anders over en wat ben ik daar blij mee! Banaan met gepofte/gefrituurde rijst eromheen met een chocoladedipsaus, goddelijk! Je hoort het al wij vermaakten ons wel in HCMC. Het enige nadeel is de warmte, 35 graden en bloedje benauwd, maar goed een beetje zweten op zn tijd kan geen kwaad.

Dan nog een helaas niet zo happy ending. Toen we onze laatste avond terugliepen met zn drieën, kwam er een motorbike langszij en griste de tas van Roisin van haar lichaam. Zij rende er als een gek achteraan, maar helaas tevergeefs. Mensen wachten ons op want het was ook al bij een ander meisje (NL) gebeurd. Ze brachten ons een voor een naar het politiebureau en 10 min later kwamen de daders gearresteerd binnen met de tas van Roisin. Ze heeft haar tel en bijna al haar cash terug alleen haar creditcard niet. Toch betwijfel ik nog steeds wat er nu precies gebeurd was. Het was overduidelijk dat de politieagenten er een slaatje uit wilden slaan. Eerst konden ze haar maar 1.8 miljoen teruggeven ipv 3.8, terwijl we al hadden gezien dat al dat geld er was (sukkels), toen na volhouden werd het ineens 3 miljoen en even later werd het 3,5. We hebben 4 uur (en dus tot 4 uur ‘s nachts) op dat politiebureau gezeten en hebben 3x het verhaal moeten vertellen. Allemaal super inefficiënt en tot slot moest ze blij op de foto omdat de politie haar spullen terug had gevonden. Ik heb gelezen over dit soort verhalen en ze naaien je waar je bij staat. Doordat ze er zoveel werk van maakten en er zelfs een vertaler was gekomen (een vrouwelijke secretaresse) geloof ik wel dat de beroving echt was, maar hoe er daarna mee omgegaan werd zet ik mn vraagtekens bij. Welcome to Vietnam.


En zo is het alweer bijna tijd om Vietnam te verlaten. Nu in de mekong delta wat machtig leuk is met alle floating markets en van onze intieme tour, geregeld vanuit het hostel, heb ik enorm genoten. Vietnam was een hele ervaring. Er zijn zeker aardige mensen en hoe verder ik naar het zuiden ging hoe beter het werd. De oorlog zit gewoon nog in veel zielen en soms zijn toeristen alleen leuk voor het geld, je kan het ze bijna niet kwalijk nemen. Ik ben heel benieuwd hoe dit land zich gaat ontwikkelen in de komende 20 jaar. De nieuwe generatie wordt enigszins opgeleid en de meeste kinderen zijn gedreven om Engels te spreken dus er gaat in ieder geval iets veranderen. De gekke scooters overal, de lenige squats/gehurkte mensen en het heerlijke eten zal waarschijnlijk en hopelijk niet veranderen.


Spreek jullie later, tot in Cambodja!

Foto’s

12 Reacties

  1. Lianne:
    26 maart 2017
    Heerlijk blog weer en wat ontzettend mooi dat die kunst je zo heeft aangegrepen. Ben er erg benieuwd naar en wil ik erg graag zien als je weer in het hardwerkende maar minder indrukwekkende Nederland bent!
    We oefenen hard op 'Tante Nikki' zeggen en laten zelfs je fotos erbij zien.. hebben gelukkig nog even om t perfect te krijgen.

    Liefs Lianne
  2. Janneke:
    26 maart 2017
    Heerlijk verhaal weer Nikki! Heb het lekker in de tuin in het zonnetje zitten lezen ☀️
  3. Een hele fijne tijd doe voorzichtig en geniet er van Heel veel succes xxxx Liefs An de Jong.:
    26 maart 2017
    Wat een reis geweldig heb alles gelezen Ik blijf er bij blijf voorzichtig en nog veel reis plezier hgrt An xxxx.
  4. Jan enFrancien van Bavel:
    26 maart 2017
    Nikki,bedankt voor je gezellige verslag.Doe voorzichtig en geniet.Zien uit naar het vervolg.Groeten van ons! Jan en Francien
  5. José oud collega van je moeder:
    26 maart 2017
    Wat kan jij mooi schrijven Nikki . Enig om te lezen . Ik vind top dat je dit avontuur aan gaat . Geweldig
  6. "Ome" Ronald:
    26 maart 2017
    Wat een ervaringen Nikki. Ondanks dat je veel reist blijkt dat jij ook nog 91% van de landen in de wereld niet bezocht hebt, dus je hebt nog even:-)
    In Nederland (voorlopig) nog geen kabinet, FC Twente op een verdienstelijke zesde plaats en vandaag is onze bondscoach Danny Blind ontslagen na een nederlaag tegen Bulgarije.
    Voorjaar begint. Deze week 18 graden!!
    Veel reisplezier nog.
  7. Merel:
    27 maart 2017
    Echt genieten Nikki dit verhaal :) vooral die kunst, echt mooi! Als je in de zomer daar nog bent dan kom ik je opzoeken! Krijg helemaal zin in reizen. Veel plezier xxx
  8. Ingrid:
    27 maart 2017
    Heerlijk je blog! Van genoten, en zo ook meer inzicht gekregen van Vietnam. Op naar Cambodja!
  9. José oud collega van je moeder:
    28 maart 2017
    TOP VERSLAG HEB ER WEDEROM VAN GENOTEN.
  10. Paul:
    28 maart 2017
    Nikki jouw reisblogs zijn geweldig ga zo door! Ben erg benieuwd hoe je Cambodja gaat ervaren?!?
  11. Floor:
    29 maart 2017
    Geweldig! Fijn dat je uiteindelijk ook het mooie van Vietnam hebt gezien. En ik ben het met je eens, de harde Vietnamezen naast de aardige mensen... de oorlog is nog duidelijk te zien... ook nog kort gemeden. Leuk dat je met Duc hebt getourd! Veel plzr in Cambodja
  12. Ursula:
    2 april 2017
    Wat een avonturen weer nik! Ben blij om te lezen dat het qua gezelschap en ervaringen steeds beter werd vergeleken met het begin. Ben heel benieuwd naar de kunst waar je het over had en natuurlijk alle foto's die je weer hebt gemaakt :)
    Op naar de volgende avonturen in Cambodja!