Pirates of the Indo's

Selamat malam!

Mijn Indonesische cursus is al zover gevorderd dat Nikki elke keer maar het woord moet doen als er weer helemaal niks van wordt begrepen door de Javanezen. Balinezen spraken eigenlijk allemaal wel wat Engels, wat natuurlijk zo ontstaan is door de vele toeristen, zelfs Nederlandse woordjes kwamen regelmatig langs, maar hier op Java is dat toch wel een beetje anders. Dus de zinnetjes 'jam berapa tutup' (hoe laat zijn jullie gesloten) en 'boleh portret saya' (mag ik foto's maken) of gewoon 'berapa' (hoeveel? en dan maar ontcijferen wat er geantwoord wordt) voeren de boventoon. Ik was vergeten hoe leuk ik het vond om een nieuwe taal te leren, maar goed over 2 dagen zitten we alweer in maleisie dus dan is er weer een nieuwe taal waar ik me op kan focussen. Dat sedikit (beetje) Indonesisch blijft sedikit.

Maar goed het Java avontuur begon met de toerist bus vanuit Lovina naar Situbondo. Wij verwachtten een helse rit aangezien er regelmatig ongelukken met bussen in Indonesie gebeuren. Wij stapten die bus in en dachten dat we in het nirvana van bussen terecht waren gekomen. Een beenruimte niet normaal! Zelfs een dekentje, airco en we kregen nog een broodje met een pakje drinken (dat was wel te smerig voor woorden, maar goed het gaat om het idee). De buschauffeur heeft zelfs geregeld dat wij afgezet werden bij een hotel midden in de nacht waar hij ook even het woord heeft gedaan en hup daar lagen we dan in Situbondo. De chauffeur reed redelijk safe, althans vergeleken met meeste drivers hiero. Inhalen via de andere weghelft waar tegenliggers aankomen is hier doodnormaal, zelfs grote touringcars draaien hun hand daar niet voor om, maar ons driver hield tenminste wel een redelijke snelheid aan en haalde geen halsbrekende toeren uit, voor zover wij konden zien althans....

Volgende dag gelijk doorgereisd naar Bondowoso, want in Situbondo is verder niks. Eenmaal in Bondowoso zien we het echte Java. Veel meer ontwikkeld dan we hadden durven dromen, op de hurktoiletten na dan. Maar echt veel meer echte winkels (ipv hutjes) met moderne artikelen, waar ik dan ook weer een nieuwe camera heb gescoord!!! Ook de huizen en scholen op de weg naar Bondowoso zagen er goed uit, hoezo is Java het minste ontwikkeld en het minst hygienisch, echt niet waar! Maar goed wij gelijk die dag een tour naar het Ijen Plateau en de Bromo vulkaan geregeld met onze Engels sprekende vriend John oftewel Sjonnie. De enige gast die Engels sprak dus alle communicatie in het hotel verliep via hem. Een 21-jarige jongen die zelf ook veel gereisd had zou ons wel vervoeren voor een leuk prijsje. Nou prima dachten wij, totdat de ware aard van Sjonnie naar boven kwam... Toen we om 3 uur opstonden om naar Ijen te gaan was de entrance fee in een keer niet meer incl, terwijl we er de vorige dag nog expliciet naar hadden gevraagd. En toen het op de lunch aankwam bleek die ook in een keer niet meer inclusief te zijn...Ja afgezet heet zoiets dus. Gelukkig kon het de pret van de dag niet bederven want Ijen was echt supermooi! Na een uur de berg op te hebben geklommen kwamen we bij de krater waar een meer in is ontstaan. De krater was net een maanlandschap (toch nog een trip to the moon gehad, met gelukkig wel een returnticket) en het lake was blauw/groen. Onderaan bij het meer waren er sulfietmijnen waar mannetjes elke dag keihard in werken. Ze moetn 70-90kg sulfiet in twee rietenmandjes 2x per dag de berg op en af sjouwen, niet normaal wat een slavernij. En wat krijgen ze ervoor, 600 Idr per kg = 5cent. Maar echt dit is misschien wel het mooiste wat ik ooit heb gezien, ik zal proberen een fotootje erbij te uploaden. Jullie kunnen overigens ook op mn facebook kijken voor meerdere foto's.

Eenmaal terug, afgezet en wel, gingen we natuurlijk echt niet meer met Sjonnie naar Bromo en dat biertje kon die ook wel vergeten. Dus wij op ons eigen houtje naar Bromo nadat we de vriendelijke staf van ons hotel hadden uitgezwaaid (altijd met een glimlach die Hari jr en opa Hari). Dat betekent eerst vriendelijk gedropt worden bij de bushalte door iemand die werkte in het toerisme en die we in het hotel tegenkwamen, dan een discobus naar Probolingo (harde muziek, veel jongeren die ons reuze interessant vonden) vervolgens 2 uur wachten totdat de bemo vertrekt en dan een uurtje in de bemo naar Cemoro Lawang. Het uiterste bergdorpje in de Bromo met uitzicht op de Bromo vulkaan en eindelijk een lekker temperatuurtje van ik schat 20 graden overdag, 13 graden snachts maar daar kan ik ook gigantisch naastzitten want hier voelt 30 graden in de avond al fris aan. Dus volgende ochtend 05.30 gingen wij op pad om de berg naast de Bromo te beklimmen. Nee wij gaan geen geld uitgeven aan een jeep voor de sunset als het toch bewolkt is en je het ook kan lopen. Na 2,5 uur lopen en 2 liters zweet lichter (wat nog meevalt) waren we boven. Echt supermooi en het zo waard! (ook nog ff apie gespot!)Mn eerste bergbeklimming ooit maar waarschijnlijk niet de laatste. ZIe de foto's voor het spectaculaire uitzicht. Om dit hele verhaal ff wat korter te maken: Bromo zelf heb ik niet beklommen dezelfde dag vond ik iets te veel van het goeie na 5,5 uur wandelen. Volgende dag naar Solo! Vrij easy met bemo en vervolgens private driver, maar deze was wel een pirate of the indo's. Niet normaal, zelfs Marije en Lieke scheten 7 kleuren, ikwas er vrij cool onder, omdat ik had gezien dat dit vrij normaal was en iedereen wel heel alert rijdt. Zelf ga ik dit gedrag niet overnemen....

In Solo is het toppunt de sriba, pannenkoek met rijstepap en dan nog chocoladehagelslag of banaan erop, echt heerlijk en heel cheap ontbijt (1000 Idr = nog geen 10 cent). Solo bestond uit marktjes afstruinen en shoppen. Ik heb nog nooit zoveel voor mezelf gekocht als in Indonesie maar mijn vangst breidt zich verder uit met armbanden, mutsjes, camerahoesje,telefoonhoesje en 2 portemonnees. Nu in Yogyakarta waar we een heerlijke homestay hebben....naast de moskee..beetje jammer, maar goed. Het is hier wel zo toeristisch dat je je om korte broek of topje geen druk hoeft te maken, gelukkig want voor lange mouwen/pijpen is het echt te warm! Gister naar het Kraton (paleis van de sultan) geweest, het watercastle en de birdmarket. Vervoerd in een soort riksja's, hilarisch dus... Die birdmarket was wel een beetje zielig met zelfs een aapje, uilen, dikke python en van alles en nog wat in de meest kleine en ranzige kooitjes. De puppies en katjes werden gelukkig wel goed verzorgd, althans dat leek zo. En suus zelfs ik moest bijna janken toen ik een aapje in een tuigje zag (nu al 2x gebeurd) die ze dan laten optreden op de klank van een trommel, serieus dat kan gewoon niet.

Vandaag een tempeltoer gehad naar Borobudur en Prambanan. Echt amazing, wel om 5 uur vanochtend vertrokken, maar dat boeit niet. Zo indrukwekkend en hele interessante en lachwekkende rondleiding gehad. Dat je de kans hebt om daar te staan en daar van het uitzicht te genieten is echt geweldig. Ook weten we hoe filmsterren zich voelen, we moesten met alle indonesische studenten die er rond liepen op de foto. Helemaal gek werden ze! Zelfs de leerkrachten vonden het reuze interessant. Dan ga je je toch afvragen of ze ooit uit hun dorp komen normaal gesproken.

Maar goed nu dus in Yogyakarta en we zitten helemaal klaar voor het WK, alles wordt hier op de voet gevolgd en onze oranje sarongs en oranje nagellak liggen klaar. Morgen nog ff geen plannen ook lekker. Straks weer ff bij een Warung eten....mjam....

x